De reïntegratie van langdurig zieken en inactieven, de versoepeling van het avond- en nachtwerk in de e-commerce: het wordt allemaal wel aangekaart, maar dan op zo'n halfslachtige manier dat je nu al weet dat er finaal niet veel van in huis zal komen. Mathieu Vandenhende: "Het is allemaal gewoon niet ambitieus genoeg. Terwijl iedereen die het werkgelegenheidsdebat een beetje volgt, weet dat we er op die manier niet zullen geraken."

Neem nu de vierdaagse werkweek: theoretisch kan je in veel gevallen je 38-urenweek al verdelen over vier dagen van 9,5 uur, gevolgd door een vrije dag. Maar in de praktijk blijkt dat vaak alles behalve evident. De regering wil dat nu faciliteren, maar legt de bal daarvoor in het kamp van de sociale partners. Mathieu Vandenhende: "Langere werkdagen zijn uiteraard niet voor iedereen weggelegd. En je kan dat zeker ook niemand opleggen. Maar onder meer mensen die hun kinderen in co-ouderschap opvoeden, kunnen absoluut vragende partij zijn om wat vaker vrij te hebben en in ruil op andere dagen langer door te werken."

Is het voor de werkgever dan geen probleem dat werkposten één dag per week onbemand blijven? Mathieu Vandenhende: "Heel wat gepensioneerden staan te springen om deeltijds opnieuw aan de slag te gaan. 1 à 2 dagen per week blijven werken, dat is voor hen echt ideaal, naast de opvang van eventuele kleinkinderen en hun hobby's. Een flexibelere organisatie van de werkweek stelt werkgevers gewoon in staat om andere types werknemers eens de kans te geven om zich te bewijzen."

Ook langdurig zieken en inactieven hebben volgens Mathieu Vandenhende baat bij meer flexibiliteit: "Veel van die mensen willen absoluut opnieuw werken, maar voltijds en zelfs halftijds is in de praktijk gewoon te zwaar. Je kan dat oplossen door hen in het kader van een progressieve tewerkstelling voorzichtig te laten herbeginnen. Eén dag per week lijkt misschien weinig, maar het is nog altijd veel beter dan helemaal niet te werken. En als die ene dag aardig blijkt te lukken, zal die persoon met veel plezier naar twee dagen overschakelen. Dat lijken misschien maar kleine stappen. Maar als we meer mensen aan het werk willen krijgen én houden, zullen we het zo moeten doen. In het huidige rigide systeem raken we massa's mensen kwijt die nog heel veel zouden kunnen betekenen."

Nestor krijgt geregeld werkgevers over de vloer die mensen voor 1/3 in dienst willen nemen, dus voor een goede 13 uur per week. Alleen krijgen langdurig zieken die voorzichtig willen herbeginnen van hun mutualiteit vaak maar de toestemming om maximaal 12 uur te werken. Mathieu Vandenhende: "Dan loopt het dus spaak op een uurtje extra. Zo’n manifest gebrek aan flexibiliteit ontzegt mensen echt de kans om zich opnieuw maatschappelijk waardevol te voelen. Geen wonder dat ze er finaal de brui aan geven."

Nestor is ook in Nederland actief en daar wordt het allemaal toch veel efficiënter aangepakt. Mathieu Vandenhende: "Daar kan je zonder enig probleem deels ziek zijn en deels werken en je activiteiten geleidelijk aan opschalen. In België ligt dat om een of andere reden allemaal veel moeilijker. Zo ontneem je de mensen een mooie kans om hun leven weer op de rails te zetten."

Een ander heikel punt tegenwoordig is het avond- en nachtwerk in de e-commerce. Mathieu Vandenhende kan zich voorstellen dat niet alle jongeren daarvoor staan te springen: "Het kan moeilijk te combineren zijn met een gezinsleven. Maar ook daar kunnen ouderen en gepensioneerden een oplossing bieden. Zij hebben vaak veel minder familiale verplichtingen en zien er daarom geen graten in om op minder gebruikelijke momenten te werken. Zo zijn meer en meer gepensioneerden vragende partij om bij te klussen met een flexi-contract in het weekend."

Ook het halftijdse pensioen kan volgens Mathieu Vandenhende een goede manier zijn om mensen langer aan de slag te houden: "Laat mensen die dat wensen tegen het eind van hun carrière nog een paar dagen per week doorwerken, zonder dat ze daarvoor gestigmatiseerd worden. Nu blijven werknemers vaak te lang vasthangen aan een job omdat ze anders hun jarenlang opgebouwde zekerheden verliezen. Zo zijn mensen natuurlijk niet snel geneigd om op latere leeftijd nog een nieuw avontuur aan te gaan."

Flexibel werken duurzaam verankeren in het beleid en zo nieuwe opportuniteiten creëren voor grote groepen mensen die nu uit de boot vallen: "Als we de 80% activiteitsgraad willen halen, moeten we daar echt wel naartoe", besluit Mathieu Vandenhende. "Meer flexibiliteit op de arbeidsmarkt houdt vooral in dat mensen hun leven en werk veel beter op elkaar kunnen afstemmen. Alleen wordt flexibiliteit in België merkwaardig genoeg in de eerste plaats als iets gevaarlijks beschouwd. Dat de overheid onvoldoende stappen zet om daar iets aan te doen, kunnen wij vanuit het werkveld alleen maar heel hard betreuren."